نویسنده محمود عنایتی تاریخ ارسال سه شنبه 5 ارديبهشت 1391
در ساعت 8:55
نه که من با دکتر رزمی خیلی حال میکنم،وقتی بچه ها بهم گفتن که سمینار داره کلی حال کردم؛با این که سمینار دوشنبه بود و من دوشنبه ها کلاس ندارم،ولی بازم تصمیم گرفتم که بیام دانشگاه(که این در نوع خودش حادثه ای بس عجیب است و عچیب تر از اون اینکه چند ساعت زودتر اومدم و رفتم کتابخونه و درس خوندم!!!.فقط نمیدونم چرا یادم رفته بود که غذا رزرو کنم؟!)
ساعت دو شد و ما با ذوق و شوقی مفرط به سمت سالن چمران رهسپار شدیم.وقتی رسیدم مثل همیشه سالن رو خالی دیدم،یعنی به غیر از دکتر رزمی و تعداد انگشت شماری از خواهران و برادران،هیچ احدالناسی تو سالن نبود که این امر حاکی از نظم و ترتیب دانشجویان فرهیخته جامعه است!!!البته لازم به ذکر است که نیم ساعت بعد دیگه جای سوزن انداختن تو سالن نبود.که البته اساتید معزز هم به جمع بی ریای دانشجویان اضافه شده و بار علمی و معرفتی جلسه رو به صورت چشمگیری افزایش داده بودند!(محز پاچه خواری عرض کردم).
خلاصه دکتر بعد از کلی حال و احوال با اساتید و پوزش به علت صحبت های سطح پایین و اشکال گرفتن از دبیر انجمن به علت تاخیر،صحبت هاشون رو شروع کردن.
البته من(و فکر کنم اکثر حضار داخل سالن)با توجه به عنوان سمینار فکر میکردم که صحبت های دکتر در مورد متافیزیک،مثل همیشه صحبت هایی جنجالی در مورد خدا و معجزات و این گونه مسائله؛ولی دکتر همون اول سمینار آب سردی روی افکارم ریخت و گفت که منظورش از متافیزیک تو این سمینار مطالبیه که علم تا حالا تنونسته بهشون جواب بده و تصریح کرد که در مورد اون مسائل با اینکه به طور خصوصی اظهار نظر میکنه ولی اینجا نمیتونه صحبت کنه.ضمن اینکه موضوع کلا خیلی کم به سمت متافیزیک رفت و اکثرا حول نقاط ضعف و قوت کوانتوم چرخید.
البته دکتر نتونست در مقابل عادت همیشگیش کوتاه بیاد و بالاخره یه تیکه هایی از مسائل دینی رو قاطی بحث کرد؛ولی در کل صحبتش این بود که کوانتوم در عین کاستی هاش،نظریه ی خیلی خوبیه.
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
